сці́брыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
Разм. Украсці. — Славяне, хто конаўку сцібрыў? — гукнуў хтосьці на ўсю зямлянку. Васілёнак. — Не шукайце, бацька, — сказаў Тарасюк. — У нас рэчавы мяшок за ноч нехта сцібрыў, заадно ён і вашу махорку прыхапіў з сабою. С. Александровіч.
сці́жма, ‑ы, ж.
Разм. Вялікая колькасць, мноства каго‑, чаго‑н. Сціжма народу. □ Уся зямля, .. здавалася, імкліва падымалася ўгору, насустрач застыглай у паветры сціжме срабрыстага пуху. Паслядовіч. Аднаго жыта па кілаграму на працадзень. Было б, можа, і больш. Але ж статку сціжма. Мыслівец.
сцізо́рык, ‑а, м.
Невялікі складаны кішэнны нож. Стась прыўзнімаецца, дастае з кішэні сцізорык, пачынае стругаць лазовы прут. Асіпенка. У бацькі ёсць сцізорык са штопарам і шылам. Хомчанка.
сці́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Подсцілка з тонкай скуры, тканіны і пад., якая ўкладваецца ў абутак і прымацоўваецца знутры да падэшвы абутку.
сці́лкавы, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для вырабу сцілак. Сцілкавы кардон.
сці́льшчык, ‑а, м.
Рабочы, спецыяліст па ўкладванню і рассцілцы торфу для сушкі.
сціна́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. сцінаць 2 — сцяць 2 (у 3 знач.).
сціна́цца 1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да сцяцца 1.
2. Зал. да сцінаць 1.
сціна́цца 2, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да сцяцца 2.
2. Зал. да сцінаць 2.
сціна́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да сцяць 1.
сціна́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да сцяць 2.