Verbum

ашы́ек, ашыйка, м.

Частка мясной тушы, якая прылягае да шыі.

ашы́йнік, ‑а, м.

Раменьчык з спражкай, які надзяваецца на шыю сабаку; аброжак. [Леснічыха] пазвала сваіх і шчыра ўзрадавалася, схапіла сабаку за ашыйнік, зацягнула да хлява і прывязала там. Шамякін.

ашынава́ны, ‑ая, ‑ае.

З нацягнутымі шынамі, які мае шыны. Ашынаваныя колы.

ашынава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Нацягнуць, надзець шыны на колы. [Макарку і дзядзьку Ціхону] трэба было сёння ашынаваць абоддзе колаў. Сабаленка.

ашыно́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ашынаваць.

ашыно́ўка, ‑і, ДМ ‑ноўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ашыноўваць — ашынаваць.