Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

ахі́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ахіліць.

ахіле́саў, ‑ава.

У выразе: ахілесава пята гл. пята.

[Паводле імя міфічнага грэчаскага героя Ахілеса.]

ахілі́ць, ахілю, ахіліш, ахіліць; зак., каго-што.

Тое, што і ахінуць.

ахіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да ахіліць.

ахіна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. ахінаць — ахінуць (у 1 знач.).

ахіна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да ахінуцца.

2. Зал. да ахінаць.

ахіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ахінуць.

ахіне́я, ‑і, ж.

Разм. Глупства, бязглуздзіца.

•••

Несці ахінею гл. несці.

ахінёны і ахіну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ахінуць.

ахіну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

1. Атуліцца, ахутацца чым‑н. Маладзіца, убачыўшы старшыню, ахінулася хусткай і таропка шмыганула ў хату. Навуменка.

2. перан. Агарнуцца, накрыцца. Шырачэзнымі лістамі Ахінуліся кусты. Глебка. Сосны шумяць, Ахінуліся сосны журбою. Хведаровіч.