Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

праклада́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да пракладаць.

праклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пракласці.

пракла́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пракладваць — пракласці.

пракла́двацца, ‑аецца; незак.

Зал. да пракладваць.

пракла́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пракласці.

пракла́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пракласці.

пракла́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пракладаць — пракласці.

2. Тое, што пракладзена паміж чым‑н.; прамежкавы слой. Гумавая пракладка. Кардонная пракладка. □ Скураная пракладка, прыціснутая трубкай, шчыльна заткнула месца пералому. Беразняк.

пракладны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для пракладкі (у 2 знач.), які з’яўляецца пракладкай. Пракладная вата.

пракла́дчык, ‑а, м.

Асоба, якая займаецца пракладкай (у 1 знач.). Пракладчык труб.

пракламава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пракламаваць.