Verbum

нізкалегі́раваны, ‑ая, ‑ае.

Спец. З невялікай колькасцю легіруючых элементаў (хрому, вальфраму і пад.). Нізкалегіраваныя сталі.

нізкало́бы, ‑ая, ‑ае.

Які мае нізкі лоб.

нізкапакло́ннік, ‑а, м.

Той, хто нізкапаклоннічае; угодлівы чалавек.

нізкапакло́нніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нізкапаклонніка; уласцівы яму. Нізкапаклонніцкі тон.

нізкапакло́ннічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Займацца нізкапаклонствам.

нізкапакло́нства, ‑а, н.

Рабскае пакланенне перад кім‑, чым‑н.; паводзіны нізкапаклонніка.

нізкапро́бнасць, ‑і, ж.

Якасць і ўласцівасць нізкапробнага.

нізкапро́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае нізкую пробу (пра золата, серабро).

2. перан. Разм. Невысокай якасці; дрэнны. Нізкапробная драматургія.

нізкаро́сласць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан нізкарослага.

нізкаро́слы, ‑ая, ‑ае.

Невялікага росту; невысокі. Пярэдні, нізкарослы сібірак, раз-пораз зрываўся на бег. Кулакоўскі. Нізкарослая вярба гусціцца тонкім веццем. Чорны.