Verbum

прадэфілі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Урачыста прайсці (на парадзе, дэманстрацыі і пад.). // Прайсці, прагуляцца. Ісці можна нацянькі, але.. [Франя] наўмысна дае крук, каб прадэфіліраваць перад чырвонаармейцамі і хлопцамі. Навуменка.

прад’яві́ць, ‑яўлю, ‑явіш, ‑явіць; зак., што.

1. Паказаць (які‑н. дакумент, білет) у пацверджанне чаго‑н. [Камандзір коннікаў] здзівіўся з’яўленню ў іх часці пяхотных камандзіраў і таму загадаў прад’явіць дакументы. Машара.

2. Заявіць аб якіх‑н. прэтэнзіях, патрабаваннях у адносінах да каго‑, чаго‑н. [Вярбіцкі:] — Вы.. не мелі права арыштоўваць нас, не прад’явіўшы абвінавачання. Чарнышэвіч.

прад’яўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прад’яўляць — прад’явіць.

прад’я́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прад’явіць.

прад’яўля́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да прад’яўляць.

прад’яўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прад’явіць.

прад’яўні́к, ‑а, м.

Той, хто прад’яўляе што‑н. У мандаце, выдадзеным Мінскім губрэўкомам, было сказана, што прад’яўнік яго, Мешчаракоў Васіль Сцяпанавіч, прызначаецца старшынёй Навагрудскага павятовага рэўкома. Мехаў.

прад’яўні́ца, ‑ы, ж.

Жан. да прад’яўнік.

прад’яўні́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прад’яўніка. Прад’яўнічы чэк.

прае́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад праесці.