праду́мвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да прадумваць.
праду́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прадумаць (у 1 знач.).
праду́ха, ‑і, ДМ ‑дусе, ж.
Разм.
1. Адтуліна для выхаду паветра, дыму, пары. — Вось і ўюны таксама шукаюць прадуху, каб падыхаць, значыцца... Ляўданскі.
2. перан. Тое, што дае выхад якім‑н. пачуццям, імкненням і пад. [Харытон:] — А цяпер вось у Булыгавым кутку асеў, а прадухі няма. Бажко.
прадухіле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прадухіляць — прадухіліць.
прадухілі́ць, ‑хілю, ‑хіліш, ‑хіліць; зак., што.
Загадзя ліквідаваць тое, што перашкаджае ажыццяўленню чаго‑н.; папярэдзіць. [Бабейка] не можа прадухіліць тое, што павінна непазбежна адбыцца, трэба шукаць іншага шляху, каб утрымацца самому і зберагчы тое, што стварыў. Хадкевіч.
прадухіля́цца, ‑яецца; незак.
Зал. да прадухіляць.
прадухіля́ць, ‑ню, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да прадухіліць.
праду́шаны 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прадушыць 1.
праду́шаны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прадушыць 2.
праду́швацца, ‑аецца;
1. Незак. да прадушыцца 1.
2. Зал. да прадушваць.
праду́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прадушыць 1.