ашча́длівы, ‑ая, ‑ае.
Якому ўласціва ашчадлівасць; эканомны.
ашча́дна, прысл.
З ашчаднасцю, беражліва; эканомна. Я .. хацеў зірнуць праз вагоннае акно на знаёмыя месцы, а пасля выйсці на перон станцыі, з імем якой так багата звязана таго, што я ашчадна нашу ў сваёй памяці. Галавач. Не хапаючыся, не высільваючыся, ашчадна трацячы сілу, мерным спрактыкаваным рухам вадзіў.. [Васіль] касою. Мележ.
ашча́днасць, ‑і, ж.
Уласцівасць ашчаднага (у 1 знач.). Трохі сагнуўшы спіну, вясёла хадзіў дзед па раллі, клапатліва рассыпаў зерне, як некалі даўно, уперад — з такой ашчаднасцю і гаспадарлівасцю. Каваль.
ашча́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Тое, што і ашчадлівы.
2. Які мае адносіны да захоўвання грашовых укладаў. Ашчадная каса.
ашчані́цца, ашчэніцца; зак.
Нарадзіць, прывесці шчанят (пра суку, лісу, ваўчыцу).
ашчапе́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.
Разм. Моцна абхапіць, абняць. Ашчаперыўшы.. рыжаватую сынаву галаву,.. [Агата] моцна заплакала на ўсю хату. Мурашка.
ашчапі́ць, ашчаплю, ашчэпіш, ашчэпіць; зак., каго-што.
Разм. Тое, што і абшчапіць. — Андрэйка! — ускрыкнула.. [бабулька Макрына], ашчапіла ўнука жылістымі рукамі за шыю і пацалавала яго ў лоб. Дуброўскі.
ашчарэ́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., каго-што.
Разм. Тое, што і ашчаперыць. — Та-ата! — усклікнуў Марык і спрытна ашчарэпіў бацьку за шыю. Пальчэўскі.
ашчаслі́віць, ‑ліўлю, ‑лівіш, ‑лівіць; зак., каго.
Зрабіць каго‑н. шчаслівым; прынесці радасць каму‑н. Кіра, відаць, баіцца не за шчасце, а самога шчасця — ці справіцца з ім, ці будзе варта яго, ці таксама ашчаслівіць таго, хто ашчаслівіў яе. Карпаў. [Тварыцкаму] хацелася і ашчаслівіць дачку, і адарвацца, адрачыся, ачысціцца ад свайго мінулага, знішчыць у сабе ўсе яго сляды. Кудраўцаў.
ашчаслі́ўлены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ашчаслівіць.