прадо́ўжаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прадоўжыць.
2. у знач. прым. Даўжэйшы, чым звычайны. Група прадоўжанага дня.
прадо́ўжванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прадоўжваць — прадоўжыць і прадоўжвацца — прадоўжыцца.
прадо́ўжвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прадоўжыцца.
2. Зал. да прадоўжваць.
прадо́ўжваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прадоўжыць.
прадо́ўжыцца, ‑жыцца; зак.
Падоўжыцца, павялічыцца; працягнуцца. [Івану Макаравічу] лягчэй, чым многім іншым: яго жыццё прадоўжыцца ў сынах, ва ўнуках, у дубах, у лесе, што пасаджаны яго рукамі. Шамякін.
прадо́ўжыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.
1. Працягнуць якое‑н. дзеянне; вярнуцца (пасля перапынку) да пачатага. Прадоўжыць следства. Прадоўжыць сход.
2. Зрабіць больш працяглым у часе; павялічыць. Жыццё прадоўжыў нашым дзецям Ён [Гастэла], ахвяруючы сабой. Панчанка. — Ты, Андрэй, — адзіны, хто прадоўжыць наш род Агнёвых. Асіпенка.
прадпарла́мент, ‑а, М ‑нце, м.
Гіст. Часовы савет рэспублікі — дарадчы орган пры Часовым урадзе ў Расіі, вылучаны ў верасні 1917 г. з так званай Дэмакратычнай нарады.
прадпасы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Тое, што і перадумова. Другая [катэгорыя] — людзі, якія ў сілу нейкіх псіхалагічных прадпасылак ніколі не супакойваюцца. Адамовіч.
прадпіса́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прадпісаць.
2. Уст. Пісьмовае распараджэнне, загад. Тым, хто атрымаў прадпісанне на мабілізацыю, ужо не ў галаве была работа. Сабаленка.
3. Указанне, настаўленне. Прадпісанне ўрача.
прадпі́саны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прадпісаць.