прадвы́значыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.
Наперад вызначыць, абумовіць што‑н. Купала значна пашырыў жанравыя рамкі нашай літаратуры, шмат у чым прадвызначыў шляхі далейшага яе развіцця. Гіст. бел. сав. літ.
прадвызначэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прадвызначаць — прадвызначыць.
2. Тое, што прадвызначана, прызначана каму‑н.
прадвясці́ць, ‑вяшчу, ‑весціш, ‑весціць; зак., што.
Уст. Сказаць наперад аб тым, што будзе, што павінна здарыцца.
прадвяшча́нне, ‑я, н.
Уст.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прадвяшчаць — прадвясціць.
2. Тое, што прадвешчана.
прадвяшча́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да прадвяшчаць.
прадвяшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прадвясціць.
праджга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Хутка прайсці; прамчацца.
пра́дзед, ‑а, М ‑дзедзе, м.
1. Бацька дзеда або бабулі. Бацька, дзед і прадзед ўмелі іграць на скрыпцы і былі скамарохамі для ўсяе акругі. Гарэцкі.
2. звычайна мн. (пра́дзеды, ‑аў). Продкі. Ад прадзедаў спакон вякоў Мне засталася спадчына; Паміж сваіх і чужакоў Яна мне ласкай матчынай. Купала. На вялікдзень звычайна ў госці не запрашалі, хто хацеў, прыходзіў сам. Такі быў звычай, заведзены дзядамі і прадзедамі. Колас.
пра́дзедаўскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да прадзеда; які належыць, уласцівы прадзеду (у 1 знач.).
2. Які належыць, уласцівы прадзедам, продкам; старадаўні. Выхоўвалася Паўлінка ў сям’і, дзе непарушнымі былі прадзедаўскія маральныя ўстоі. Ярош.