прагу́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Гулянне пехатой на свежым паветры або паездка на невялікую адлегласць для адпачынку. Пасля снедання і да самага абеду Уладзімір Ільіч, не адрываючыся, працаваў над кнігай, а пасля з хлопчыкам пайшоў на прагулку. Гурскі. Прагулка на гэты раз пачалася пасля абеду. На невялікай яхце было поўна народу. Дуброўскі.
прагу́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прагуляцца.
2. Зал. да прагульваць (гл. прагуляць у 2, 3 і 4 знач.).
прагу́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прагуляць.
прагу́льны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Прапушчаны па прычыне прагулу, праведзены без работы. Прагульныя дні.
прагу́льшчык, ‑а, м.
Той, хто не выходзіць на работу без уважлівай прычыны, хто робіць прагулы. — Бо гультай або, вазьмі, прагульшчык .. наровіць толькі на чужым пажывіцца, а сам карысці не дае. Кулакоўскі.
прагуля́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Тое, што і прагулка. Учарашняя начная прагулянка і добры адпачынак на свежым паветры спрыялі вялізнаму апетыту. Мурашка.
прагуля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.
Гуляючы, пахадзіць; не спяшаючыся, прайсціся. — Можа, ты маеш ахвоту прагуляцца са мною па дарозе на Шабуні? — неўзабаве запытаў Лабановіч Турсевіча. Колас.
прагуля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.
1. Правесці некаторы час гуляючы. Прагуляць гадзіну на свежым паветры. // Пралодарнічаць, прагультаяваць. [Шэмет:] — Прагулялі лета, а цяпер дроў шукаеце? Лобан.
2. што і без дап. З-за гульні прапусціць што‑н., пазбавіцца чаго‑н. Прагуляць абед. □ — Ды і рагатку, відаць, прагуляў недзе, — глянуў .. [Сакоўскі] на Алешкавы рукі. Якімовіч.
3. што і без дап. Зрабіць прагул, не пайсці на работу.
4. што. Патраціць на гулянне, п’янства. Багаты ў мінулым, .. [Анупрэй] прагуляў большую палавіну свайго хутара. Пестрак.
5. Правесці некаторы час у п’янстве, гулянках.
6. Пацярпець паражэнне ў гульні. // каго-што. Прайграць каго‑, што‑н. Цівун ухмыльнуўся тоўстымі губамі: — Мусіць, заслужыў, калі пан прагуляў цябе... Добрага работніка не прагуляў бы! Якімовіч.
прагумава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прагумаваць.
2. у знач. прым. Насыпаны, пакрыты гумавай сумессю, з гумавай праслойкай. Прагумаваны плашч.