Verbum

прэзе́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Разм. уст. Падарунак, гасцінец. Студэнт атрымаў за яе [Соніны] капрызы ў прэзент залаты партсігар. Бядуля. [Нуланс:] (цалуе руку). Як можна, графіня! (Аддае каробку). З днём нараджэння... Прабачце за сціплы прэзент... Губарэвіч.

[Фр. présent.]

прэзента́бельнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць прэзентабельнага.

прэзента́бельны, ‑ая, ‑ае.

Відны, паважны, самавіты. Прэзентабельны выгляд.

[Фр. présentable.]

прэзентава́нне, ‑я, н.

Разм. уст. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прэзентаваць.

прэзентава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да прэзентаваць.

прэзентава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што каму.

Разм. уст. Паднесці (падносіць) у якасці падарунка; падараваць. — Ты не выскаляйся, а падумай добра. Чаму гэта.. [Аляксей Сцяпанавіч] прэзентаваў карасі нам, а не каму іншаму. Паслядовіч.

прэзента́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Той, хто прад’яўляе грашовы дакумент (вэксаль і інш.).

прэзента́цыя, ‑і, ж.

Падача, прадстаўленне для аплаты грашовага дакумента. Прэзентацыя вэксаля.

[Лац. praesentatio.]

прэзерваты́ў, ‑тыва, м.

1. Уст. Засцерагальны сродак ад чаго‑н.

2. Прыстасаванне, якое прымяняецца для засцеражэння ад цяжарнасці і венерычных хвароб.

[Ад лац. praeservare — папярэджваць, засцерагаць.]

прэзерва́цыя, ‑і, ж.

Спец. Засцеражэнне ад чаго‑н.

[Ад лац. praesevare — папярэджваць, засцерагаць.]