Verbum

прэлю́дыя, ‑і, ж.

1. Уступ да музычнага твора. // перан. Тое, што гаворыцца, робіцца перад чым‑н. галоўным у якасці ўступу. У машыне Бурмакоў распытваў Паўла пра апошнія работы, пра Мінск, дзе акадэміку ніяк не выпадала пабываць. Павел адказваў, разумеючы, што гэта толькі прэлюдыя. Шыцік.

2. Самастойная музычная п’еса, галоўным чынам для фартэпіяна, якая не мае пэўнай формы.

[Ад лац. praelundere — іграць папярэдне.]

прэм’е́р, ‑а, м.

Разм.

1. Тое, што і прэм’ер-міністр.

2. Акцёр, які выконвае першыя, галоўныя ролі. Апрача абвешчаных артыстаў, у сённяшнім канцэрце бярэ ўдзел выдатны артыст, прэм’ер імператарскіх тэатраў Павел Юткевіч. Мікуліч.

[Ад фр. premier — першы.]

прэм’е́ра, ‑ы, ж.

Першая пастаноўка новага спектакля. Прэм’ера «Паўлінкі» адбылася ў Вільні 27 студзеня 1913 года. Ярош.

[Фр. première.]

прэм’е́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прэм’еры, з’яўляецца прэм’ерай. Прэм’ерны спектакль.

прэм’е́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прэм’ера.

прэм’е́р-міні́стр, ‑а, м.

У некаторых дзяржавах — старшыня ўрада, старшыня савета міністраў або кабінета міністраў.

прэмірава́льны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і прэміяльны. Прэміравальны фонд. Прэміравальныя грошы.

прэмірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прэміраваць.

прэмірава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прэміраваць.

прэмірава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да прэміраваць.