Verbum

прыспі́чыць, ‑чыць; безас. зак., каму.

Разм. Абавязкова спатрэбіцца, вельмі захацецца. Што ж гэта.. [Буцкевічу] раптам прыспічыла сюды ехаць? Вітка. Калом у грудзях стаяла гэтая канаўка, што магла адрэзаць частку агарода. Няўжо так прыспічыла капаць яе якраз тут? Кулакоўскі.

прыспо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыспорыць.

прыспо́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм.

1. Прымножыць, павялічыць. Калгас прыспорыў свае багацці. // безас. Стаць больш. Бульбы прыспорыла.

2. Зрабіць спорным, спарнейшым; паскорыць. Круг велікаваты, і Міша прыспорыў хаду. Арочка.

прыспуска́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прыспусціцца.

2. Зал. да прыспускаць.

прыспуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыспусціць.

прыспусці́цца, ‑пушчуся, ‑пусцішся, ‑пусціцца; зак.

Трохі апусціцца, спусціцца. Прыпусціўся ў даліну з узвышша, каб узняцца ізноў, і — вышай! Дубоўка.

прыспусці́ць, ‑пушчу, ‑пусціш, ‑пусціць; зак., што.

Трохі апусціць, спусціць. Прыспусціць сцяг.

прыспу́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыспусціць.

прыспяша́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прыспяшыцца.

2. Зал. да прыспяшаць.

прыспяша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыспешыць, прыспяшыць.