прысёрбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Разм. Піць невялікімі глыткамі, з лёгкім шумам. Ён прысёрбваў са сподачка чай, а ўсе прыгнечана маўчалі. Дуброўскі.
прысі́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго і без дап.
Разм. Прымусіць зрабіць што‑н.
прысі́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да пры сі ліць.
прыскака́ць, ‑скачу, ‑скачаш, ‑скача; зак.
1. Скачучы, наблізіцца да чаго‑н., апынуцца дзе‑н. Тады падняўся з кювета і на адной назе прыскакаў да машыны той баец, што назваўся шафёрам. Кулакоўскі. [Вавёрка] учора была на гэтай яліне і пакінула некалькі нераструшчаных шышак, каб заўтра прыскакаць і датрушчыць іх. Лобан.
2. Прыехаць на кані наўскач (верхам або ў экіпажы, фурманцы). Неўзабаве на плошчу прыскакалі казакі. Гурскі. Запраглі мы па пары коней лепшых, расселіся на дзве фурманкі ў форме паліцаяў ды без супынк[у] ад лесу да Дабрадзееўкі гадзіны за дзве і прыскакалі. Шамякін.
прыска́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да прыскакаць.
2. Падскакваць; прытанцоўваць.
прыска́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Абл. У выразе: прыскаліць вочы (вока) — прыжмурыцца. Гантман прыскаліў вока, быццам прыгадваючы, якая б магла быць такая сума, што дасталася Цітковаму брату. Лобан.
прыскарэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыскорваць — прыскорыць і прыскорвацца — прыскорыцца.
2. Тое, што і паскарэнне.
прысква́раны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыскварыць.
2. у знач. прым. Запраўлены сквараным салам. Булёнчык прысквараны... І бабы ядуць і мужчыны. Пташнікаў.
прысква́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
1. і чаго. Дадаткова наскварыць, саскварыць. Прыскварыць сала.
2. Заправіць сквараным салам; заскварыць. Прыскварыць булён.
прыско́к, ‑у, м.
Невялікі скачок; падскок. Слава падхапіў кацялок і з прыскокам пабег да вады. Шыловіч.