Verbum

прыпляска́цца, ‑плешчацца; зак.

Стаць плоскім, прыбіцца, прыгнуцца. Зямля прыпляскалася.

прыпляска́ць, ‑пляшчу, ‑плешчаш, ‑плешча; зак., што.

1. Пляскаючы, злёгку б’ючы, зрабіць плоскім, роўным. Прыпляскаць кучу гліны.

2. Прыбіць. прыгнуць да чаго‑н., прыціснуць уніз. [Кузьма] згроб .. [гной], прыпляскаў да таго, што на возе, і, абцёршы рукі аб балясіны драбінкі, а потым аб порткі, пагнаў каня. Нікановіч. Надоечы прайшоў цёплы спорны лівень, на дарогах прыпляскаў пыл. Кухараў.

прыпля́скваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Пляскаць у такт чаму‑н.; суправаджаць што‑н. воплескамі. Прыпляскваць танцору.

прыпля́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да прыпляскваць.

прыплята́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прыплесціся.

2. Зал. да прыплятаць.

прыплята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыплесці.

прыпну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыпнуць.

прыпну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Тое, што і прыпяць. Колькі дзён мінула пасля гэтага, гляджу, прыгнаў Сенька аднекуль новенькую лодку і прыпнуў у загоне супроць сваёй хаты. Краўчанка. — Чакай, Рыгор, я адвяду .. каня і прыпну яго на момант. Гартны.

прыпо́й, ‑ю, м.

Метал або сплаў, які выкарыстоўваецца для злучэння пайкай металічных дэталей, вырабаў і пад.

прыпо́л, ‑у, м.

Ніжні пярэдні край сукенкі, кашулі і пад. Воля падхапіла ручкамі шырокую сінюю спаднічку, і бацька пачаў сыпаць ёй у прыпол цукеркі. Арабей. Павольна хадзілі, падаткнуўшы прыполы шырокіх спадніц, кабеты — палолі траву, выбіралі агуркі. Сачанка. Праз акно было відаць, як гаспадар з прыполу кашулі сыпаў зерне. Хомчанка.