Verbum

снегаво́р, ‑а, м.

Сельскагаспадарчая прылада для ўтварэння снежных валоў, што затрымліваюць снег на палях.

снегавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да снегу; з снегу, з снегам. Снегавыя сумёты. Снегавая лінія. Снегавыя хмары. □ Тысячамі дарог і ў розных кірунках збягае вясною снегавая вада. Колас. Шмат дзён было такіх — хмурных, снегавых і мокрых. Чорны. // Зроблены з снегу, у снезе; снежны. Зрабіць снегавую гару. Снегавая хатка. Снегавая баба.

2. Пакрыты снегам. Высокія горы са снегавымі вяршынямі. □ Бязлюднае снегавое поле супакойвала. Гарэцкі.

3. Прызначаны для збірання і пад. снегу. Снегавы шчыт. Снегавая машына.

4. Падобны колерам на снег. З чупрынай белаю, як лунь, І з барадою снегавою, Зямлёй прапах[л]ы і сасною, Ён [мужык] пільна ўсё глядзіць на рунь. Багдановіч.

снегазатрыма́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для затрымання снегу. Снегазатрымальныя палосы.

снегазатрыма́нне, ‑я, н.

Штучнае затрыманне снегу на палях для накаплення вільгаці ў глебе. Арганізаваць снегазатрыманне. □ [Васіль:] — Дарэмна вы адразу не наладзілі снегазатрымання. Бачыш, колькі вільгаці зносіць. Шамякін.

снегало́м, ‑у, м.

1. Паломка сукоў, вяршынь дрэў пад цяжарам снегу, што асеў на кронах.

2. зб. Дрэвы, якія зламаліся пад цяжарам асеўшага на кронах снегу.

снегаме́р, ‑а, м.

Прыбор для вызначэння шчыльнасці снежнага покрыва.

снегаме́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны, звязаны з вымярэннем шчыльнасці снежнага покрыва. Снегамерная станцыя.

снегапагру́зчык, ‑а, м.

Машына для нагрузкі ў аўтамашыны сабранага ў валы і кучы снегу.

снегапа́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Выпадзенне снегу (звычайна ў вялікай колькасці). Прыгожы вячэрні Мінск, асабліва пасля першага снегападу. Мыслівец. Вецер прыціх, і ў цішыні, здавалася, чуваць быў мяккі шолах снегападу. Хадкевіч.

снегападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны на снег. Снегападобная маса.