прага́л, ‑у, м.
Тое, што і прагаліна. Выбліснуў правал — лугавіна. Наперадзе пятляла даволі шырокая рэчка, а за ёй зноў сцяна змешана-сасновага і лісцвянога лесу. Навуменка. У прагале паміж галін Захар бачыў толькі тры зоркі, але хутка яны патухлі. Краўчанка.
прагалада́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Адчуць голад, захацець есці. Бацька ўзяў скібу хлеба, стаў нецярпліва жаваць: прагаладаўся вельмі. Мележ.
прагалада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Галадаць некаторы час.
прага́лак, ‑лку, м.
Тое, што і прагаліна. Урэшце на прагалак між дрэў унізе выбегла лёгкая паласатая постаць на выгляд быццам падлетка. Быкаў.
прагаласава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак.
Прыняць удзел у галасаванні; аддаць свой голас за каго‑, што‑н. Позна ўночы заракітнянцы прагаласавалі за новага старшыню і разышліся па хатах. Краўчанка. // Разм. Падняць угору руку з мэтай спыніць які‑н. транспарт. На дарозе «прагаласаваў» салдат, і мы ўзялі яго да сябе ў кузаў. Хомчанка.
прагаласі́ць, ‑лашу, ‑лосіш, ‑лосіць; зак.
Галасіць некаторы час.
прагалёкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Галёкаць некаторы час. Вуглоўцы прагалёкалі на гэтым сходзе з абеду і да самага кіно. Брыль.
прага́ліна, ‑ы, ж.
1. Незарослае дрэвамі месца ў лесе; палянка. На палянках, на прагалінах.. гэтага лесу мы пасвілі кароў або коней. Ермаловіч. // Голае, пазбаўленае покрыву месца на якой‑н. паверхні. Ад белай выкашанай прагаліны аж сюды на ржышча цягнуліся крывыя свежыя зялёныя пракосы. Пташнікаў.
2. Вольнае месца паміж чым‑н. Туман растаў, угары завіднелася шэрае, з сінімі прагалінамі, неба. Мележ.
прагалі́цца, ‑галюся, ‑голішся, ‑голіцца; зак.
Галіцца некаторы час.