прыме́тнікавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да прыметніка.
прыме́тны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і прыкметны. Лазняк быў высокі, густы. Праз яго прадзіралася вузенькая, ледзь прыметная сцежачка, якая зелянела ўжо, зарастала свежай, сакаўной травою. Сачанка.
прыме́цены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прымесці.
прыме́ціць, ‑мечу, ‑меціш, ‑меціць; зак., каго-што.
Тое, што і прыкмеціць. Калі ж гэта ты ўмудрылася пашаптаць? Я нават і не прымеціў. Колас.
прыме́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. У выразе: каб прымеў — калі б мог. Цяпер жа гэты лес быў такі мілы і жаданы, што каб прымеў, то абняў бы яго і цалаваў. Колас. Малецкая ўсёй сваёй істотай ненавідзела такіх бацькоў, каб прымела, дык немаведама што ім зрабіла. Сабаленка.
прыме́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прымеціць.
прыме́шаны 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прымясіць.
прыме́шаны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прымяшаць.
прыме́шванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымешваць 1 — прымясіць.
прыме́шванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымешваць 2 — прымяшаць.
прыме́швацца 1, ‑аецца; незак.
Зал. да прымешваць 1.
прыме́швацца 2, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прымяшацца.
2. Зал. да прымешваць 2.
прыме́шваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прымясіць.
прыме́шваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прымяшаць.