прыкро́ены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прыкроіць.
прыкро́іць, ‑крою, ‑кроіш, ‑кроіць; зак., што.
Прыладзіць, падагнаць кройкай. Прыкроіць рукавы да сукенкі. Прыкроіць боты.
прыкро́йванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкройваць — прыкроіць.
прыкро́йвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да прыкройваць.
прыкро́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прыкроіць.
прыкро́йка, ‑і, ДМ ‑кройцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкройваць — прыкроіць.
прыкро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
Разм. Прыйсці. [Вронік:] — Далёка крочым, дзеду? — Дзядок страпянуўся. — А ўжо, можна сказаць, прыкрочыў. Ракітны.
прыкруці́цца, ‑круціцца; зак.
1. Прымацавацца да чаго‑н. пры дапамозе шрубы, шрубавай нарэзкі. Гайка прыкруцілася лёгка. Рэйка добра прыкруцілася.
2. Разм. Раптоўна прыбыць куды‑н.; прымчацца. Не мінула двух месяцаў, як жончыны сёстры прыкруціліся ў мястэчка. Навуменка.
прыкруці́ць, ‑кручу, ‑круціш, ‑круціць; зак., што.
1. Прышрубаваць; закруціць. Прыкруціць гайку. // Прымацаваць да чаго‑н. з дапамогай шрубы, балта і пад. Клін патрэбна было пазам пакінуць на правую па ходу цягніка рэйку і прыкруціць балтамі. Краўчанка.
2. Закручваючы, прымацаваць; прывязаць. Прыладзіў [Зіновій Цімафеевіч] пучок мачалы, дротам прыкруціў да кія. Важнецкі квач атрымаўся. Нядзведскі.
3. Закруціць трохі або тужэй; падкруціць. Прыкруціць кран. // Круцячы, пакручваючы (рычажок, ручку), зменшыць што‑н., збавіць сілу, моц чаго‑н. Прыкруціць кнот у лямпе. □ Андрэй запаліў вялікі калгасны ліхтар.., прыкруціў агонь — меншы не так патушыць вецер — і пайшоў на ферму. Пташнікаў.
прыкру́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прыкруціць.