заро́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зарасціць.
зарпла́та, ‑ы, ДМ ‑плаце, ж.
Разм. Заработная плата. Павышэнне зарплаты. Атрымаць зарплату.
зарубе́жны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца, жыве, дзейнічае, выпускаецца за рубяжом; замежны. Зарубежная літаратура. Камуністычныя і рабочыя партыі зарубежных краін.
зару́біна, ‑ы, ж.
Разм. Засечка, зарубка 2 (у 2 знач.). Нават і сёння Яшчэ на адным з вушакоў Зарубіны ёсць, Што калісьці мой рост адзначалі. Танк.
зарубі́ць 1, ‑рублю, ‑рубіш, ‑рубіць; зак., што.
Загнуўшы, падшыць краі чаго‑н. Зарубіць хусцінку. Зарубіць ручнік.
зарубі́ць 2, ‑рублю, ‑рубіш, ‑рубіць; зак., што.
1. Разм. Зрабіць зарубку (зарубкі) на чым‑н.
2. Спец. Агаліць паверхню пласта, прызначанага для адбойкі. Зарубіць пласт вугалю.
•••
Зарубіць (сабе) на носе — добра запомніць. — Не, брат, ты павінен жыць! .. Зарубі сабе на носе — жыць!.. Сачанка.
зару́бка 1, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зарубіць 1.
зару́бка 2, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зарубіць 2.
2. Р мн. ‑бак. Метка, знак, зробленыя сякерай, нажом і пад.; засечка. З дапамогай гір і пачка солі зрабілі новую шпалу на бязмене. Свежыя зарубкі, зробленыя напільнікам, паказвалі кілаграмы. Жычка.
зару́бліванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зарубліваць 1 — зарубіць 1.
зару́бліваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зарубіць 1.
зару́бліваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зарубіць 2.
зарубцава́ны, ‑ая, ‑ае.
Які зажыў, зарубцаваўся. Зарубцаваная рана.
зарубцава́цца, ‑цуецца; зак.
Зажыць, пакінуўшы рубец, шрам (пра рану). Налівайка гэтым часам прабіўся, твар зарубцаваўся, ён прабаваў ужо хадзіць на пратэзнай назе. Гурскі.