экскурса́нцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да экскурсанта.
экскурса́нцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да экскурсанта.
экскурсі́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да экскурсіі (у 1 знач.).
2. Прызначаны для абслугоўвання экскурсантаў, экскурсій.
экску́рсія, ‑і,
1. Наведванне (звычайна калектыўнае) чаго‑н., паездка, прагулка куды‑н. з навуковай, адукацыйнай ці іншай мэтай.
2.
[Ад лац. excursus — вылазка.]
экслі́брыс, ‑а,
Па-мастацку аформлены кніжны знак, які наклейваецца на ўнутраным баку вокладкі кнігі і паказвае на прыналежнасць яе ўладальніку.
[Лац. ex libris — з кніг.]
экслібрысі́ст, ‑а,
Мастак, які малюе экслібрысы.
экспазе́,
1. Кароткі змест якога‑н. дакумента, твора і пад.; вытрымка з іх.
2. Кароткае паведамленне прадстаўніка ўрада па якому‑н. пытанню бягучай палітыкі ў парламенце.
[Фр. exposé.]
экспазіту́ра, ‑ы,
Чыя‑н. агентура ў чужой краіне.
[Ад лац. expositurus.]
экспазіцы́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які з’яўляецца экспазіцыяй.
2. Прызначаны для экспазіцыі (у 2 знач.).
экспазі́цыя, ‑і,
1. Уступная частка літаратурнага твора, у якой апісваюцца абставіны, што папярэднічаюць пачатку дзеі, развіццю сюжэта.
2. Размяшчэнне ў пэўнай сістэме якіх‑н. прадметаў, экспанатаў для агляду.
3.
[Лац. expositio — выкладанне, наказ.]
экспанава́нне, ‑я,