упрасо́ўвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да упрасавацца.
2. Зал. да упрасоўваць.
упрасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да упрасаваць.
упра́сці, упраду, упрадзеш, упрадзе; упрадзём, упрадзяце, упрадуць; пр. упраў, упрала; зак., што.
1. Крадучы, укруціць, усукаць што‑н. у што‑н. Упрасці шоўк у воўну.
2. (пераважна з адмоўем «не»). Здолець спрасці што‑н. Пянька жорсткая, не ўпрасці.
упра́сціся, упрадзецца; упрадуцца; зак.
1. Укруціцца ў адну нітку прадзеннем.
2. Зменшыцца ў выніку прадзення.
упра́ўка, ‑і, ДМ упраўцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. упраўляць — управіць (у 1 знач.) і ўпраўляцца — управіцца (у 1 знач.).
упраўле́нне, ‑я, н.
Адміністрацыйная ўстанова або орган установы, арганізацыі і пад., які кіруе пэўнай галіною гаспадарчай, навуковай, ваеннай і іншай дзейнасці. Цэнтральнае статыстычнае ўпраўленне. Упраўленне чыгункі. □ Ужо мінуліся суткі, як камісар пакінуў ўпраўленне палітычнай прапаганды фронта. Лынькоў. // Будынак, памяшканне, у якім знаходзіцца такая ўстанова або такі орган. [Васіль Пятровіч і Барушка] выйшлі з упраўлення і закрочылі па пустэльнай плошчы Свабоды. Карпаў. // Разм. Супрацоўнікі такой установы або такога органа. Упраўленне выехала на ўборку бульбы.
упраўле́нчы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да упраўлення. Упраўленчы апарат.
упра́ўлены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад управіць.
упраўля́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. упраўляць — управіць (у 1, 2 знач.).
упраўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Незак. да управіцца.
2. Зал. да упраўляць (гл. управіць у 1 знач.).