ахало́джванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. ахалоджваць — ахаладзіць.
ахало́джвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да ахалоджваць.
ахало́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да ахаладзіць.
ахамяну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.
Разм. Тое, што і схамянуцца. Пакуль.. [Гвардыян] ахамянуўся, там, дзе стаяў Галілей, асталося адно пустое месца. Зарэцкі. Ахамянуўся, што даў маху І меру трохі перабраў У дачыненні сваіх праў. Колас.
аха́пак, ‑пка, м.
Такая колькасць чаго‑н., якую можна панесці, абхапіўшы дзвюма рукамі; абярэмак. Непадобна было, што і.. [Лінкевіч] часам нёс дадому ахапак калгаснай саломы ці канюшыны, а траплялася — і сноп. Дуброўскі. Толя ідзе да вогнішча з маленькай сякерай у руцэ і з ахапкам сушняку. Брыль. Калі паліцэйскі завярнуў на другі бок саставу, чыгуначнік з сілай адсунуў дзверы ў вагоне, схапіў у ахапак Валодзю і кінуў яго туды. Данілевіч.
ахапі́цца, ахопіцца; зак.
Заняцца з усіх бакоў агнём. Галінка адразу ахапілася полымем, разліваючы яркае святло. Сіняўскі.
ахапі́ць, ахаплю, ахопіш, ахопіць; зак., каго-што.
1. Тое, што і абхапіць.
2. Уключыць у сферу свайго дзеяння, уплыву каго‑, што‑н.
•••
Як вокам ахапіць (акінуць, агледзець, скінуць) — колькі можна ўбачыць.
ахапля́цца, ‑яецца; незак.
Зал. да ахапляць.
ахапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да ахапіць.
ахарактарызава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ахарактарызаваць.