запру́дны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да запруды. Запрудная перагародка.
запрыго́ненне, ‑я, н.
Стан паводле знач. дзеясл. запрыгоніць.
запрыго́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.
1. Гіст. Зрабіць прыгонным. Запрыгоніць сялян.
2. перан. Заняволіць, закабаліць. — Таварышы! Нам няма чаго губляць, апроч сваіх ланцугоў! .. Толькі нашы пратэсты не дазваляюць канчаткова нас запрыгоніць. Гартны.
запрыго́ньванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. запрыгоньваць — запрыгоніць.
запрыго́ньвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да запрыгоньваць.
запрыго́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да запрыгоніць.
запрыме́ціць і запрыкме́ціць, ‑мечу, ‑меціш, ‑меціць; зак., каго-што і з дадан. сказам.
Разм. Заўважыць, прымеціць. Пад каскай На лбе запрымеціў я знак... Колас. Стэфка запрыкмеціла, што гаспадыня абыходзіцца з ёю куды горш, чым раней. Бядуля.
запрыхо́даваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад запрыходаваць.
запрыхо́даваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.
Запісаць у прыход, унесці ў графу паступлепняў. Запрыходаваць узносы.
запрэ́гчы, ‑прагу, ‑пражэш, ‑пражэ; ‑пражом, ‑пражаце, ‑прагуць; пр. запрог, ‑прагла і ‑прагла, ‑прагла і ‑прагло; заг. запражы; зак., каго-што.
1. Вупражжу злучыць (запражную жывёліну) з калёсамі, санямі і пад.; упрэгчы. На другі дзень на захадзе сонца запрог дзядзька Марцін чорнага коніка.., каб завезці пляменніка на станцыю. Колас. Загадаў пан запрэгчы тройку коней, сеў з фурманам і памчаўся даганяць мужыка. Якімовіч. / Пра калёсы, сані і пад. Зараз жа загадаў [пан] запрэгчы брычку і разам з аканомам паехаў у Сячанку... Чарот.
2. перан. Разм. Нагрузіць цяжкай работай, прымусіць многа працаваць. Запрэгчы ў работу. □ Маці нашай не заставалася нічога іншага, як запрэгчы ў гаспадарку мяне. Брыль.
•••
Запрэгчы ў аглоблі (у хамут) — узяўшы над сваю ўладу, прымусіць працаваць.