Verbum

экстрапалі́раванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. экстрапаліраваць.

экстрапалі́раваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад экстрапаліраваць.

экстрапалі́равацца, ‑руецца; незак.

Зал. да экстрапаліраваць.

экстрапалі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Кніжн., спец. Правесці (праводзіць) экстрапаляцыю.

экстрапаля́цыя, ‑і, ж.

1. Кніжн. Пашырэнне вывадаў, атрыманых пры вывучэнні адной часткі з’явы, на другую частку яе.

2. У матэматыцы — вылічэнне па шэрагу дадзеных значэнняў матэматычнага выражэння іншых значэнняў яго, якія знаходзяцца па-за гэтым радам.

[Ад лац. extra — звыш, па-за і polio — выпраўляю, змяняю.]

экстра-кла́с, ‑а, м.

Вышэйшы клас, разрад, кваліфікацыя і пад.

экстрэма́льны, ‑ая, ‑ае.

Крайні па сваім праяўленні (сіле, велічыні і пад.), які вылучаецца такім праяўленнем. Працаваць у экстрэмальных умовах.

экстрэмі́зм, ‑у, м.

Схільнасць да крайніх поглядаў і крайніх мер (звычайна ў палітыцы).

[Фр. extrémisme.]

экстрэмі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік экстрэмізму.

экстрэмі́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да экстрэмізму, экстрэміста. Экстрэмісцкія погляды.