Verbum

працяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. працякаць — працячы (у 2, 3 і 5 знач.).

працяка́ць, ‑ае; незак.

1. Незак. да працячы.

2. Не затрымліваць ваду або іншую вадкасць. Ужо даўно працякаў дах, прагнілі некаторыя дошкі ў вагоне. Лынькоў. Каваль асцярожна ачысціў зямлю з радыятара і з палёгкай уздыхнуў: радыятар не працякаў. Савіцкі.

працярпе́ць, ‑цярплю, ‑церпіш, ‑церпіць; зак.

Цярпліва перанесці што‑н.; перацярпець. Працярпець дзень без яды.

працярэ́блены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад працерабіць.

працярэ́бліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. працярэбліваць — працерабіць.

працярэ́блівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да працерабіцца.

2. Зал. да працярэбліваць.

працярэ́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да працерабіць.

праця́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад працяць.

праця́ўкаць, ‑ае; зак.

Цяўкаць некаторы час.

праця́цца, пратнуся, пратнешся, пратнецца; зак.

Пранікнуцца якім‑н. пачуццём, адчуваннем. Зелянюк ураз кінуў усміхацца, працяўся дзелавітай сур’ёзнасцю. Зарэцкі. Здрыганулася сэрца ў Петруся, рашучасцю сталёвая працяўся. Нікановіч.