працёк, ‑у, м.
Прабоіна, шчыліна, праз якую працякае вадкасць. Працёк у бочцы.
працёрты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад працерці.
2. у знач. прым. Прыгатаваны праціраннем. Працёртыя ягады з цукрам.
праці́віцца, ‑ціўлюся, ‑цівішся, ‑цівіцца; незак.
Выказваць нязгоду, супраціўляцца. Пачалі будаваць дарогу праз балота. Старыя працівіліся, але моладзь не ўтаймавалася, пакуль не ўзяла верх. Чарот. Дзеду Талашу не сядзіцца ў хаце, але і ад хаты адрывацца не выпадае, тым болей, што бабка Наста працівіцца гэтаму. Колас.
праціна́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да працінаць.
праціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да працяць.
праціра́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. праціраць — працерці.
праціра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да працерціся.
2. Зал. да праціраць.
праціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да працерці (у 1–3 знач.).
праці́рачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да праціркі; прызначаны для праціркі. Працірачная машына.
праці́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. праціраць — працерці (у 2, 3 знач.).
2. Анучка, ёрш для працірання чаго‑н. А Цімошка драіў канал ствала, аж пот на лбе выступіў. Пасля Цімошкі Сцёпка яшчэ разы два таргануў праціркай. Хомчанка.