замяшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да замясціць.
2. каго-што. Часова выконваць чые‑н. абавязкі; быць чыім‑н. намеснікам. Замяшчаць загадчыка. □ Залескі быў хворы, і Яўген часова замяшчаў яго. Шамякін. Мяснікоў выехаў у Маскву, затым у Магілёў — замяшчаць вярхоўнага галоўнакамандуючага. Мехаў.
замяшчэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. замяшчаць — замясціць.
•••
Метад замяшчэння гл. метад.
Рэакцыя замяшчэння гл. рэакцыя.
за́нава, прысл.
Зноў, яшчэ раз. Як занава на свет нарадзіўся. // З самага пачатку, нанава. Мне.. трэба занава ўсё пачынаць, Усё: ад сасновага зруба, звяна Аж да вясельных шырокіх сталоў. Танк.
занаве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., што.
Разм. Тое, што і завесіць. Васіль Дзянісавіч прынёс коўдру з суседняга пакоя, і, калі занавесіў акно, Антось запаліў настольную лямпачку. Мележ.
занаве́ска, ‑і, ДМ ‑вёсцы; Р мн. ‑сак; ж.
Выраб з тканіны для занавешвання або адгароджвання чаго‑н. Праз расчыненыя дзверы Іван заўважыў, як з-за ружовай занавескі, што разгароджвала пакоі, на момант паказалася галава Анатоля. Ваданосаў. [Алена] хуценька разабрала.. пасцель, зацягнула над ложкам занавеску. Кулакоўскі. Акно з боку вуліцы было завешана просценькаю занавескаю. Колас.
занаве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да занавесіць.
зана́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да занадзіць.
зана́дзіць, ‑наджу, ‑надзіш, ‑надзіць; зак., каго.
Разм. Прывабіць падкормкай, прынадай. І з вудай дзядзька шчасце мае: Язёў занадзіць і кілзае. Колас.
зана́дта, прысл.
Задужа, залішне, празмерна. На першы погляд хлопчык здаваўся занадта ціхім, бездапаможным. Гамолка.
зана́льнасць, ‑і, ж.
Спец. Размяшчэнне паясамі, зонамі. Занальнасць кліматычных умоў.