зана́дзіць, ‑наджу, ‑надзіш, ‑надзіць; зак., каго.
Разм. Прывабіць падкормкай, прынадай. І з вудай дзядзька шчасце мае: Язёў занадзіць і кілзае. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)