Verbum

прату́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пратурыць.

пратуры́ць, ‑туру, ‑турыш, ‑турыць; зак., каго-што.

Разм. Выгнаць адкуль‑н. Дрэнна вучыцца Хомка. Даўно адабраў бы ў яго кніжку і пратурыў бы яго вон са школы настаўнік, каб не дзіўная натура ў Хомчынага бацькі. Гарэцкі. // Прымусіць пайсці, паехаць куды‑н. з якой‑н. мэтай. — Не думаў ехаць, — гаварыў .. [дзед], разгладжваючы бараду, — але ж жанкі пратурылі. З’ездзі і з’ездзі, праведай, як там нашы... Дудо.

пратуха́ць, ‑ае.

Незак. да пратухнуць.

прату́хлы, ‑ая, ‑ае.

Які пратух, нясвежы.

прату́хнуць, ‑не; пр. пратух, ‑ла; зак.

Стаць тухлым, сапсаваным (аб прадуктах). Рыба пратухла.

пратыка́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да пратыкаць.

пратыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да праткнуць.

пратынкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што і без дап.

Тынкаваць некаторы час. Пратынкаваць да вечара.

пратырча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Тырчаць некаторы час.

пратыстало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае аднаклетачныя арганізмы.

[Ад грэч. prōtistos — самы першы і logos — вучэнне.]