Verbum

алю́р, ‑у, м.

Спосаб хады альбо бегу каня (рысь, галоп і інш.).

[Фр. allure.]

аляні́ца, ‑ы, ж.

Самка аленя. Па рэдкім ягадніку і мху, крута выгнуўшы шыю, імчыць аляніца, а следам за ёю гарэзнае алянятка з кароткім хвосцікам-кутасом. Лось.

аляпава́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць аляпаватага.

аляпава́ты, ‑ая, ‑ае.

Зроблены без густу, груба. Аляпаваты ўзор. // перан. Грубы, няўклюдны. Аляпаватае разважанне.

аля́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Невялікая птушка атрада вераб’іных з кароткімі крыламі і доўгімі нагамі, якая жыве па берагах рэк; вадзяны верабей.