Verbum

эскала́тарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эскалатара. Эскалатарныя прыступкі.

эскала́цыя, ‑і, ж.

Паступовае павелічэнне, узмацненне, пашырэнне чаго‑н. Эскалацыя вайны. □ [Андрэ:] «Я супраць такога разумення, як «якасць мастацтва». Гэта змяншае яго маштабы і садзейнічае эскалацыі цэн. «ЛіМ». // Нарошчванне ўзбраення імперыялістычнымі дзяржавамі, абвастрэнне міжнародных адносін.

[Ад англ. escalation — паступовае ўзмацненне, павелічэнне.]

эскало́п, ‑у, м.

Падсмажаныя кавалкі мяккага нятлустага мяса (свініны, бараніны, цяляціны і пад.) прадаўгаватай формы.

[Фр. escalope.]

эскапа́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Кніжн. Учынак, паводзіны, якія пярэчаць агульнапрынятым нормам.

[Фр. escapade.]

эскапі́зм, ‑у, м.

Кніжн. Імкненне асобы адысці ад рэальнага жыцця ў свет ілюзій, фантазія.

[Ад англ. escape — бегчы, ратавацца.]

эска́рп, ‑а, м.

Спец.

1. Задняя спадзістая сценка знадворнага рова ваеннага ўмацавання.

2. Супрацьтанкавая земляная загарода, якую ствараюць на схілах мясцовасці, звернутых у бок ворага. Над ціхаю ракой драты, драты, У беразе — ступенькамі эскарпы. Мільгаюць, разяваючы раты, У ціне люстраныя карпы. Калачынскі.

[Фр. escarpe.]

эскарпава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; зак. і незак., што.

Спец. Рабіць эскарпы.

эска́рпавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эскарпа.

эскартава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. эскартаваць.

эскартава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад эскартаваць.