Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а в к л н о п р с у ф х ы э

б г д к л м н п р с т ф ц ч ш я

тынко́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да тынкоўшчык.

тынкту́ра, ‑ы, ж.

Настой лекавага рэчыва на спірце або эфіры. Тынктура валяр’яну.

[Лац. tinctura.]

тыно́к, ‑нка, м.

Памянш. да тын; невялікі тын. Наўкол прыгожай агародкай зялёны двор абняў тынок. Машара. — Ты бяжы, мой конь, ды на Сож бяжы, Стукні капытом у стары тынок. Бялевіч.

тыня́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Павець, сцены якой зроблены з галінак, пераплеценых вакол вертыкальных або гарызантальных жэрдак.