прыадстава́ць, ‑стаю, ‑стаеш, ‑стае; ‑стаём, ‑стаяце.
Незак. да прыадстаць.
прыадста́ць, ‑стану, ‑станеш, ‑стане; зак.
Трохі адстаць. Убачыўшы Якава, .. [Павел Іванавіч] прыадстаў ад сваіх спадарожнікаў, павітаўся з хлопцам за руку. Кулакоўскі.
прыадчыні́цца, ‑чыніцца; зак.
Адчыніцца трохі, не да канца. Тут .. [бацька] убачыў, што дзверы прыадчыніліся і ў шчыліну выглянула вінтовачная руля. Чорны.
прыадчыні́ць, ‑чыню, ‑чыніш, ‑чыніць; зак., што.
Адчыніць трохі, не да канца. Прыадчыніць акно. □ Турсевіч прыадчыніў дзверы, ледзь прасунуў галаву і стаў пазіраць. Колас.
прыадчыня́цца, ‑яецца; незак.
1. Незак. да прыадчыніцца.
2. Зал. да прыадчыняць.
прыадчыня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да прыадчыніць.
прыазе́р’е, ‑я, н.
Мясцовасць каля возера (азёр). Вясной залівае ўсё прыазер’е.
прыазёрны, ‑ая, ‑ае.
Размешчаны паблізу возера. Кастусь адразу адчуў, што сена свежае, нядаўна прывезенае сюды з прыазёрнага лугу. Марціновіч. Зранку да вечара ў густым прыазёрным чароце крычалі дзікія качары. Даніленка.
прыара́ць, ‑ару, ‑арэш, ‑арэ; ‑аром, ‑араце; зак., што.
1. Узараўшы, далучыць да якога‑н. поля, участка. [Яўмень:] Жаніся з Зоськай, а як мы, старыя, памром, прыары зямлю сваю да нашай ды жывіце з богам. Чарот.
2. Разм. Заараць. Прыараць іржышча.
прыахво́ціцца, ‑вочуся, ‑воцішся, ‑воціцца; зак.
Развіць у сабе ахвоту, жаданне рабіць што‑н., займацца чым‑н. Прыахвоціцца да спорту. □ Таму і да палявання... [Ладуцька] прыахвоціўся, што, акрамя асалоды, яно давала яшчэ і прыбытак. Арабей.