ашалёвачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Прызначаны для ашалёўкі; звязаны з ашалёўкай. Ашалёвачныя работы. Ашалёвачны матэрыял.
ашалёўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. ашалёўваць — ашаляваць.
ашалёўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да ашалёўваць.
ашалёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да ашаляваць.
ашалёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.
Тое, што і шалёўка.
ашало́мленасць, ‑і, ж.
Уласцівасць ашаломленага.
ашало́млены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад ашаламіць.
2. у знач. прым. Збянтэжаны, разгублены. Рая ўзяла з буфета вафлю, здзіўлена, пільна паглядзела на ашаломленага бацьку. Карпаў.
ашальмава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ашальмаваць.
ашальмава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., каго.
Разм.
1. Беспадстаўна аб’явіць нягоднікам, шэльмай; зняславіць каго‑н. [Лабановіч:] — Не, брат Янка, нельга доўга заставацца на адным месцы, бо яно цябе заесць і ашальмуе. Няхай жыве вандроўніцтва! Колас.
2. Ашукаць, падмануць.
ашалява́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад ашаляваць.
2. у знач. прым. Абабіты шалёўкай. Хаты былі далекавата адна ад адной, сям-там ашаляваныя, з пафарбаванымі аканіцамі. Пальчэўскі.