Verbum

забру́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да забрудзіць.

забру́дзіцца, ‑бруджуся, ‑брудзішся, ‑брудзіцца; зак.

Зрабіцца брудным; запэцкацца. — Сюды сядайце, а то на прызбе штаны забрудзяцца. Галавач. — Бачыш, крыху забрудзіўся, сёння ў цэху было работкі! Лупсякоў.

забру́дзіць, ‑бруджу, ‑брудзіш, ‑брудзіць; зак., каго-што.

1. Зрабіць брудным; запэцкаць. Забрудзіць сукенку. Забрудзіць падлогу. Забрудзіць ваду.

2. перан. Пазбавіць маральнай чысціні; запляміць, зняславіць. Але знайдзі ў сабе сілы, бо гэта адзіная магчымасць ратаваць сваё шчасце, інакш яго растопчуць, забрудзяць. Шамякін. Сваім учынкам Мачулін кінуў цень і на [Ціхана], нібы забрудзіў яго чыстыя і шчырыя пачуцці да Мальвіны. Дуброўскі.

забрудне́лы, ‑ая, ‑ае.

Які забруднеў, зрабіўся брудным. Забруднелыя шыбы.

забру́дненасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан забрудненага.

забрудне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. забрудняць — забрудніць і стан паводле знач. дзеясл. забрудняцца — забрудніцца.

забру́днены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад забрудніць.

забрудне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Зрабіцца брудным; забрудзіцца. Забруднелі вокны. Падлога забруднела.

забру́дніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Тое, што і забрудзіцца.

забру́дніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Тое, што і забрудзіць. Забрудніць касцюм.