улю́блівасць, ‑і, ж.
Схільнасць лёгка і часта ўлюбляцца.
улю́блівы, ‑ая, ‑ае.
Які лёгка і часта ўлюбляецца. Хоць калісьці яшчэ дванаццацігадовым хлапчуком я закахаўся ў сваю настаўніцу, аднак па натуры я быў не ўлюблівы. Карпюк.
улюбля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца.
Незак. да улюбіцца.
улюбля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да улюбіць (у 1 знач.).
улюлю́канне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. улюлюкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Хлопцы, не слухаючы старога, цягнулі лодку да берага пад агульны рогат і вясёлае ўлюлюканне. Дуброўскі.
улюлю́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Глуміцца, здзекавацца з каго‑н. Мы з Петрусём улюлюкалі і свісталі .. [Тані] ўслед, і яна цэлымі днямі не паказвалася з дому. Місько.
уляга́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. улягаць — улегчы (у 1, 2 і 4 знач.) і улягацца — улегчыся (у 3 знач.).
уляга́цца, ‑аецца.
Незак. да улегчыся (у 3, 4 знач.).
уляга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да улегчы (у 1, 2 і 4 знач.).
уляжа́цца, ‑жыцца; зак.
Тое, што і улежацца. Стог у Кастуся атрымаўся даволі нязграбны, нейкі аднабокі, з нахіленай дзюбкай-вяршком. — Сена не ўляжалася... Гаўрылкін.