Verbum

мусо́ліцца, ‑ліцца; незак.

Разм. Забруджвацца ад неакуратнага карыстання; зашмальцоўвацца. З кожным днём блакнот усё больш мусоліўся, .. беражкі лісткоў загіналіся. Бядуля.

мусо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., што.

Разм. Часта дакранацца да чаго‑н. насліненымі або бруднымі пальцамі. Бацька з маці шапталіся над сталом цэлы вечар, мусолілі ў пальцах разнаколерныя паперкі сабраных за гады грошай і раскладалі на кучкі. Б. Стральцоў. Збіраліся [студэнты] купкамі, мусолілі старыя канспекты, спрачаліся. Асіпенка.

мусо́н, ‑у, м.

Вецер, які летам дзьме з мора на сушу, а зімой з сушы на мора.

[Фр. mousson, ад араб. mausim — пара года.]

мусо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мусону, мусонаў. Мусонны вецер.

муст, ‑у, М ‑сце, м.

Спец. Свежы сок, выціснуты з вінаграду або іншых фруктаў. // Маладое салодкае віно, якое не перабрадзіла.

[Лац. mustum.]

муста́нг, ‑а, м.

Дзікі конь, які вадзіўся даўней у паўночнаамерыканскіх стэпах.

[Ад ісп. mustango.]

муст’е́рскі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: муст’ерская эпоха гл. эпоха.

[Фр. moustier ад геагр. назвы.]

мусульма́нін, ‑а; мн. мусульмане, ‑ан; м.

Тое, што і магаметанін.

мусульма́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да мусульманін.

мусульма́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мусульманства, да мусульман, уласцівы ім. Мусульманская рэлігія.