Verbum

залапата́ць, ‑пачу, ‑почаш, ‑поча; зак.

Пачаць лапатаць. // Пралапатаць. Толькі крыллем залапоча певень Ды плёсне сом у завадзі ракі. Свірка. Раптам зусім блізка ад мяне, справа, нешта моцна залапатала і чмякнулася на зямлю. Ляўданскі.

залапаце́ць, ‑пачу, ‑почаш, ‑поча; зак.

Разм. Пачаць лапацець. // Пралапацець. Ачнулася [Поля], калі ў галлі над самай галавой нешта раптам залапацела — мусіць, птушка спрасоння папраўляла крыло. Арочка.

зала́паць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Разм. Забрудзіць, запэцкаць частым дакрананнем рук. Залапаць фарбаваныя дзверы.

зала́паць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць лапаць.

зала́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., што.

Тое, што і залатаць. Залапіць кажух. □ Дзірку дзіркаю ніяк не залапіш. Дзяргай.

зала́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад залапіць.

зала́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да залапіць.

залапушы́цца, ‑шыцца; зак.

Пачаць лапушыцца.

залата... (гл. золата...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая ўжываецца замест «золата...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: залатакудры, залатаносны.

залатаве́рхі, ‑ая, ‑ае.

Нар.-паэт. З пазалочаным верхам, купалам. Залатаверхі палац. Залатаверхая царква.

залатаво́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Насякомае атрада сеткакрылых, лічынкі якога знішчаюць шкоднікаў цытрусавых і вінаграду.