Verbum

заку́пшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да закупшчык.

закурады́міцца,

гл. закуродыміцца.

закурады́міць,

гл. закуродыміць.

закурады́млены,

гл. закуродымлены.

закурады́млівацца,

гл. закуродымлівацца.

закурады́мліваць,

гл. закуродымліваць.

заку́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад закурыць ​¹.

2. у знач. прым. Пакрыты дымам, сажай. Па ўсіх шчылінах закураных сцен тырчаць пучкі сушаных траў і кветак. Бядуля.

заку́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да закурыцца ​¹.

2. Зал. да закурваць ​¹.

заку́рваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закурыць ​¹.

заку́рваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што, чаго і без дап.

Дастаўшы або скруціўшы папяросу, набіўшы люльку, запальваць яе. — Закурвайце, мужчыны! — адазваўся Сымон, выняўшы з-за пазухі вялікі капшук з тытунём. Чарот. У штольні Франц.. даставаў цыгарэту, акуратна адшчыкваў ад яе палавіну і закурваў. Даніленка.

заку́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле дзеясл. закурваць ​² — закурыць ​² (у 1 знач.).

2. Тое, што кураць; курыва. [Карпенка] намацаў кішэні, выцягнуў закурку, згарнуў цыгарку. Быкаў.