прарызі́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прарызініць.
прарыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. Абазвацца рыканнем.
2. Рыкаць некаторы час. Карова прарыкала ўвесь вечар.
прары́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Рыпаць некаторы час.
прарыпе́ць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.
1. Утварыць гук рыпення. Неўзабаве .. [Яўхім] праехаў паўз вокны, прарыпеў, адчыняючы і зачыняючы, варотамі. Мележ. / у безас. ужыв. [Прадстаўнік] патупаў нагамі, ад чаго прарыпела, быццам у яго пад валёнкамі быў не снег, а сухі крухмал. Карпюк. // што і без дап. Сказаць што‑н. скрыпучым голасам. Містэр Вурдль энергічна падняўся з месца і прарыпеў тонкім, скрыпучым голасам: — Вы і ёсць міс Джонсан? Шашкоў.
2. Рыпець некаторы час.
прары́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прарыць.
прары́ў, ‑рыву, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. прарываць 1 — прарваць (у 2, 3 знач.) і прарывацца 1 — прарвацца (у 2 знач.).
2. Прарванае месца, участак. Прарыў у плаціне.
3. Спец. Скразное пашкоджанне сценкі ўнутранага органа. Прарыў барабаннай перапонкі.
4. перан. Невыкананне ў тэрмін задання, плана; адставанне. Прарыў у рабоце.
прары́ўка, ‑і, ДМ ‑рыўцы; Р мн. ‑рывак; ж.
Разм. Прарэджванне. [Марына Міхайлаўна:] — Праз тыдзень можна пачынаць прарыўку. Пакідайце расліну ад расліны вось на такой адлегласці, калі хочаце атрымаць нармальныя цыбуліны. Паслядовіч.
прарыўны́, ‑ая, ‑ое.
Спец. Які выклікае прарыў, суправаджаецца прарывам (у 3 знач.).
прарыхлі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Зрабіць рыхлым; узрыхліць. Прарыхліць зямлю.
прары́цца, ‑рыецца; зак.
Пракапацца (пераважна рылам). Крот прарыўся на паверхню.