праважда́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Патраціць многа часу на што‑н. [Балагол:] — Каб не твой конь, дык мы ўсю ночку тут праваждаліся б... С. Александровіч. [Мікола] нейкі час праваждаўся з самаробная мінай — прыладжваў да толу ўзрывальнік. Новікаў.
праваздо́льнасць, ‑і, ж.
Спец. Здольнасць мець права і несці абавязкі.
праваздо́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае праваздольнасць.
правазі́ць, ‑важу, ‑возіш, ‑возіць; зак., каго-што.
Вазіць некаторы час.
правазна́вец, ‑знаўца, м.
Уст. Тое, што і прававед.
правазна́ўства, ‑а, н.
Уст. Сукупнасць навук аб праве; юрыспрудэнцыя.
правазны́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да правозу. Правазная здольнасць чыгункі. // Які спаганяецца за правоз.
правакава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад правакаваць.
правакава́цца, ‑куецца; незак.
Зал. да правакаваць.
правакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., каго-што.
1. Падбухторваць на якія‑н. дзеянні шляхам правакацыі (у 1, 2 знач.). [Астапчык:] — Я аднаго зараз баюся: каб не знайшліся гарачыя галовы і не хапіліся за зброю. Во тады будзе бяда! Урад даўно правакаваў на гэта «Грамаду». Машара.
2. Спец. Рабіць правакацыю (у 3, 4 знач.).