гіпапата́м, ‑а,
Тое, што і бегемот.
[Грэч. hippopotamos — рачны конь.]
гіпапата́м, ‑а,
Тое, што і бегемот.
[Грэч. hippopotamos — рачны конь.]
гіпаста́з, ‑у,
Застой крыві ў ніжніх частках цела, які назіраецца ў хворых з аслабленай сардэчнай дзейнасцю.
[Ад грэч. hypó — пад, знізу і stásis — застон.]
гіпата́ксіс, ‑у,
У граматыцы — залежнасць (сказаў).
[Ад грэч. hypó — пад, знізу і táxis — размяшчэнне.]
гіпатані́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да гіпатаніі.
гіпатані́я, ‑і,
Паніжэнне крывянога ціску.
[Ад грэч. hypó — пад, знізу і tónos — напружанне.]
гіпато́нік, ‑а,
гіпатэну́за, ‑ы,
Старана прамавугольнага трохвугольніка, якая ляжыць супраць прамога вугла.
[Грэч. hypotéinusa.]
гіпатэрмі́я, ‑і,
[Ад грэч. hypó — пад, знізу і thérmē — цяпло.]
гіпатэты́чнасць, ‑і,
Уласцівасць гіпатэтычнага.
гіпатэты́чны, ‑ая, ‑ае.
Заснаваны на гіпотэзе; мяркуемы.