Verbum

гіпа...

Прыстаўка, якая паказвае на змяншэнне чаго‑н. у параўнанні з нормай, напрыклад: гіпавітаміноз, гіпатэрмія; проціл. гіпер...

[Грэч. hypó — пад, знізу.]

гіпадынамі́я, ‑і, ж.

Спец. Празмернае аслабленне, паніжэнне мышачнай дзейнасці.

[Ад грэч. hypó — пад, знізу і dynamis — сіла.]

гіпаксі́я, ‑і, ж.

Паніжаная колькасць кіслароду ў тканках арганізма; кіслароднае галаданне.

[Ад грэч. hypó — пад, знізу і лац. oxygenium — кісларод.]

гіпало́гія, ‑і, ж.

Навука аб конях і спосабах паляпшэння конегадоўлі.

[Грэч. hippos — конь і lógos — вучэнне.]

гіпапата́м, ‑а, м.

Тое, што і бегемот.

[Грэч. hippopotamos — рачны конь.]

гіпаста́з, ‑у, м.

Застой крыві ў ніжніх частках цела, які назіраецца ў хворых з аслабленай сардэчнай дзейнасцю.

[Ад грэч. hypó — пад, знізу і stásis — застон.]

гіпата́ксіс, ‑у, м.

У граматыцы — залежнасць (сказаў).

[Ад грэч. hypó — пад, знізу і táxis — размяшчэнне.]

гіпатані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гіпатаніі.

гіпатані́я, ‑і, ж.

Паніжэнне крывянога ціску.

[Ад грэч. hypó — пад, знізу і tónos — напружанне.]

гіпато́нік, ‑а, м.

Разм. Хворы на гіпатанію.