Verbum

прапалі́цца, ‑паліцца; зак.

1. Спаліцца наскрозь; прагарэць. Сукенка прапалілася.

2. Кончыць паліцца (пра печ). Печ прапалілася.

прапалі́ць, ‑палю, ‑паліш, ‑паліць; зак., што.

1. Спаліць наскрозь; выпаліць дзірку. — Бачыш, як баіцца, каб не сказала, што штаны прапаліў. Сіўцоў.

2. і ў чым. Напаліць, выпаліць (печ, трубку і пад.) для абагравання (хаты, пакоя і пад.). Трэба было печ прапаліць, а то ахалодала ў хаце. Лобан. У нас даўно ўжо не было чым прапаліць у печы, і ў хаце стаяла такая халадэча, што, бадай, цяплей было на дварэ. Сачанка.

3. і без дап. Паліць некаторы час.

прапало́сквацца, ‑аецца; незак.

Зал. да прапалоскваць.

прапало́скваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прапаласкаць.

прапало́ць, ‑палю, ‑полеш, ‑поле; зак., што.

1. Ачысціць ад пустазелля. Прапалоць лён. Прапалоць грады.

2. і без дап. Палоць некаторы час. Прапалоць увесь дзень.

прапа́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прапальваць — прапаліць (у 1, 2 знач.).

прапа́львацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прапаліцца.

2. Зал. да прапальваць.

прапа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прапаліць.

прапа́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для прапальвання. Прапальнае шкло.

прапалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак.

Прабыць некаторы час на паляванні.