заква́сіць, ‑квашу, ‑квасіш, ‑квасіць; зак., што.
Зрабіць кіслым, выклікаўшы браджэнне. Заквасіць капусту.
заква́ска, ‑і, ДМ ‑квасцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. заквашваць — заквасіць.
2. Рэчыва, якое выклікае закісанне, браджэнне. Закваска на цеста.
3. перан. Разм. Асновы характару, закладзеныя ў чалавеку выхаваннем, асяроддзем і пад. Бацька працаваў урачом і быў, як я потым зразумеў, інтэлігент з вельмі моцнай закваскай таго «разначынца», які так характэрны для рускай рэчаіснасці. Адамовіч.
закватарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.
Разм. Стаць на кватэру; пасяліцца. Спярша Кірыла Арлоўскі закватараваў у свайго брата Паўла. Паслядовіч. Круглоў часова закватараваў у Міхася Стралкова, з якім яны працавалі ў адным аддзеле рэдакцыі. Сабаленка.
заква́шаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад заквасіць.
заква́шванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. заквашваць — заквасіць.
заква́швацца, ‑аецца; незак.
Зал. да заквашваць.
заква́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да заквасіць.
заквітне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Пачаць квітнець.