экспазе́,
1. Кароткі змест якога‑н. дакумента, твора і пад.; вытрымка з іх.
2. Кароткае паведамленне прадстаўніка ўрада па якому‑н. пытанню бягучай палітыкі ў парламенце.
[Фр. exposé.]
экспазе́,
1. Кароткі змест якога‑н. дакумента, твора і пад.; вытрымка з іх.
2. Кароткае паведамленне прадстаўніка ўрада па якому‑н. пытанню бягучай палітыкі ў парламенце.
[Фр. exposé.]
экспазіту́ра, ‑ы,
Чыя‑н. агентура ў чужой краіне.
[Ад лац. expositurus.]
экспазіцы́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які з’яўляецца экспазіцыяй.
2. Прызначаны для экспазіцыі (у 2 знач.).
экспазі́цыя, ‑і,
1. Уступная частка літаратурнага твора, у якой апісваюцца абставіны, што папярэднічаюць пачатку дзеі, развіццю сюжэта.
2. Размяшчэнне ў пэўнай сістэме якіх‑н. прадметаў, экспанатаў для агляду.
3.
[Лац. expositio — выкладанне, наказ.]
экспанава́нне, ‑я,
экспанава́ны, ‑ая, ‑ае.
экспанава́цца, ‑нуецца;
экспанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе;
1. Выставіць (выстаўляць) для агляду, паказаць (паказваць) на выстаўцы.
2.
3. У шахматнай гульні — паставіць (ставіць) фігуру пад удар.
[Ад лац. exponere — выстаўляць, паказваць.]
экспана́т, ‑а,
Прадмет, які выстаўляецца ў музеі або на выстаўцы для агляду.
[Ад лац. exponatus — выстаўлены напаказ.]
экспане́нт, ‑а,
Асоба ці арганізацыя, якая выстаўляе на выстаўцы свае экспанаты.
[Ад лац. exponens, exponentis — які выстаўляе напаказ.]