Verbum

процістаўле́нне, ‑я, н.

Тое, што і проціпастаўленне.

процістаўля́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да процістаўляць.

процістаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.

Тое, што і проціпастаўляць.

процістая́нне, ‑я, н.

Спец. Месцазнаходжанне планеты, у якім яна бачна з Зямлі ў напрамку, процілеглым Сонцу.

процістая́ць, ‑стаю, ‑стаіш, ‑стаіць; незак.

1. Быць проціпастаўленым, процілеглым каму‑, чаму‑н.; знаходзіцца ў процілеглых, варожых трупах. Яны — ворагі савецкай улады. Група гэтых інжынераў у аповесці [Х. Шынклера] процістаіць Прыстрому. Арабей.

2. каму-чаму. Захоўваць устойлівае становішча пад дзеяннем чаго‑н.; вытрымліваць націск чаго‑н. Не мець сілы процістаяць ветру. // Аказваць супраціўленне, процідзеянне каму‑, чаму‑н. Процістаяць хваробам.

процісу́таргавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае здольнасць папярэджваць або аслабляць сутаргі (звычайна пра лекавыя сродкі); супрацьсутаргавы.

процісухо́тны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для папярэджання і лячэння сухотаў.

проціта́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для барацьбы з танкамі, для абароны ад танкаў. Процітанкавы роў. Процітанкавая граната.

процітарпе́дны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для барацьбы з тарпедамі, для абароны ад тарпед; супрацьтарпедны. Процітарпедныя сеткі.

процітуберкулёзны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для папярэджання і лячэння туберкулёзу.