ахрысці́ць, ахрышчу, ахрысціш, ахрысціць; зак., каго-што.
1. Выканаць абрад хрышчэння над кім‑н.
2. Перажагнаць каго‑, што‑н., зрабіць знак крыжа над кім‑, чым‑н. Зірні на луг прад навальніцай, Калі крыжастай бліскавіцай У страсе твар ахрысціць хмара... Колас.
3. перан.; кім-чым. Разм. Даць каму‑, чаму‑н. імя, назву, мянушку. «Кацюша» — так ахрысцілі дапоўненую цвіком і лапаткай гарматку. Брыль. — Якіх толькі прозвішчаў на свеце не бывае, а вось Плаксаў не чуў. Чаму ж гэта так вёску ахрысцілі і людзей Плаксамі празвалі? — пацікавіўся Рыгор Васільевіч. Грахоўскі.
ахры́шчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ахрысціць.
аху́таны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ахутаць.
аху́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
1. Ахутаць сябе, захутацца. Жанчына ахуталася хусткай.
2. перан. Пакрыцца чым‑н., агарнуцца. У небе зноў паплылі дзесяткі бамбардзіроўшчыкаў, і крэпасць ахуталася агнём і дымам. Лупсякоў.
аху́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Укрыць з усіх бакоў, абгарнуць чым‑н.; захутаць. Ахутаць шыю шалікам.
2. перан. Пакрыць чым‑н., агарнуць. Шэрань заслала палі, схавала абрысы ўзгоркаў і пералескаў, ахутала бярозавыя гаі і прысады ля дарог. Хадкевіч. Цёмная восеньская ноч ахутала Неапалітанскі заліў. Брыль.
аху́твацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да ахутацца.
2. Зал. да ахутваць.
аху́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да ахутаць.